Πόσες φορές φοβόμαστε να πούμε αυτό που πραγματικά θέλουμε να πούμε; Ή, από την άλλη, πόσες φορές δεν θέλουμε να ακούσουμε αυτό που φοβόμαστε και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην το ακούσουμε. Αυτά και άλλα θέματα σχετίζονται με την ιστορία που θα διαβάσετε παρακάτω. Αφορά άτομα στην εργασία, αλλά και στην προσωπική ζωή, σχέσεις που επηρεάζονται από την εξουσία και την ισχύ, αφορά τελικά όλους εμάς που δυσκολευόμαστε να δούμε την (όποια νέα) πραγματικότητα, που αρνούμαστε πεισματικά να σταθούμε όρθιοι απέναντι στην ευθύνη μας.
Η ιστορία ενός Θαλάσσιου Ελέφαντα
«Τι γίνεται εκεί κάτω;» φώναξε ο θαλάσσιος ελέφαντας από τη θέση του πάνω στον ψηλότερο βράχο κοντά στην ακτή. Περίμενε τα καλά νέα.
Κάτω, οι μικρότεροι θαλάσσιοι ελέφαντες συνομιλούσαν βιαστικά μεταξύ τους. Τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά, αλλά κανείς από αυτούς δεν ήθελε να πει τα άσχημα νέα στον Αρχηγό. Ήταν ο μεγαλύτερος και ο πιο σοφός θαλάσσιος ελέφαντας στο κοπάδι, και ήξερε τη δουλειά του, αλλά θύμωνε εύκολα και κάθε μέλος του κοπαδιού έτρεμε την άγρια φωνή του.
«Τι θα του πούμε;» ψιθύριζε ο Βασίλης, ο δεύτερος τη τάξη θαλάσσιος ελέφαντας. Θυμάται πολύ καλά πως ο Αρχηγός «άστραψε και βρόντηξε» την τελευταία φορά που το κοπάδι έπιασε μικρότερο από το αναμενόμενο ποσοστό ψαριών (ρέγκες) και δεν είχε καμία διάθεση να ξαναζήσει αυτή την εμπειρία. Παρ’ όλα αυτά είχε παρατηρήσει ότι εδώ και αρκετές εβδομάδες η στάθμη του νερού στο κοντινό Αρκτικό λιμάνι έπεφτε συνεχώς και έπρεπε να ταξιδεύουν σε μεγαλύτερη απόσταση για να πιάσουν τα ολοένα και λιγότερα διαθέσιμα ψάρια. Κάποιος έπρεπε να το πει στον Αρχηγό. Αυτός κατά πάσα πιθανότητα θα ήξερε τι να κάνει. Αλλά ποιος θα του το πει; Και με ποιο τρόπο;
Τελικά, ο Βασίλης το αποφάσισε και του μίλησε: «Τα πράγματα πάνε αρκετά καλά Αρχηγέ», του είπε. Η σκέψη της στάθμης του νερού που συνεχώς υποχωρεί βάρυνε την ψυχή του, αλλά συνέχισε: «Μάλιστα, είναι γεγονός ότι η παραλία μοιάζει να μεγαλώνει».
Ο Αρχηγός μουρμούρισε κοφτά : «Ωραία, ωραία», είπε. «Αυτό θα μας δώσει περισσότερο χώρο να κινούμαστε». Έκλεισε τα μάτια του και συνέχισε να χαλαρώνει ξαπλωμένος στον ήλιο.
Η επόμενη μέρα έφερε περισσότερους μπελάδες. Ένα νέο κοπάδι θαλάσσιων ελεφάντων κατηφόρισε στην ακτή και, σε συνδυασμό με τη μειωμένη προσφορά ψαριών, η εισβολή αυτή θα μπορούσε να γίνει επικίνδυνη. Κάνεις δεν ήθελε να το πει στην Αρχηγό, αν και μόνον εκείνος θα μπορούσε να πάρει τις αναγκαίες αποφάσεις για να αντιμετωπίσει το νέο αυτό ανταγωνισμό. Απρόθυμα, ο Βασίλης πλησίασε το μεγάλο θαλάσσιο ελέφαντα, ο οποίος ακόμα λιαζόταν πάνω στο μεγάλο βράχο. Μετά από σύντομη ψιλοκουβεντούλα, του είπε: « Α, παρεμπιπτόντως Αρχηγέ, ένα νέο κοπάδι έχει εγκατασταθεί στην περιοχή μας». Ο Σοφός, γούρλωσε τα μάτια του και άρχισε να φουσκώνει, σαν να ετοιμάζεται για μια δυνατή κραυγή.
Τότε ο Βασίλης πρόσθεσε βιαστικά, «Φυσικά δεν περιμένουμε ότι θα δημιουργήσουν κάποιο πρόβλημα. Δε μου μοιάζουν να τρώνε ρέγκες. Πιο πιθανό να τρώνε μαρίδες, και όπως ξέρετε, εμείς ούτε που ασχολούμαστε με τις μαρίδες». Ο Αρχηγός ξεφύσηξε με μεγάλο αναστεναγμό ανακούφισης, «Μπράβο, μπράβο», είπε. «Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να ανησυχούμε για το τίποτα, έτσι δεν είναι;»
Τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν τις επόμενες εβδομάδες. Μια μέρα, κοιτάζοντας από το μεγάλο βράχο όπου στεκόταν, ο Αρχηγός παρατήρησε ότι μέρος του κοπαδιού φαινόταν να λείπει. Κάλεσε το Βασίλη και ενοχλημένος τον ρώτησε «Τι συμβαίνει Βασίλη; Που πήγαν όλοι;» Ο καημένος ο Βασίλης δεν είχε το θάρρος να πει στον Αρχηγό ότι πολλοί νέοι θαλάσσιοι ελέφαντες εγκατέλειπαν κάθε ημέρα το κοπάδι για να μπουν σε άλλα κοπάδια. Καθαρίζοντας νευρικά το λαιμό του, είπε: «Λοιπόν Αρχηγέ, έχουμε αρχίσει να είμαστε πιο αυστηροί. Ξέρετε, να αφήνουμε τους ‘αδύναμους κρίκους’ να φύγουν. Εξάλλου, ένα κοπάδι είναι τόσο καλό, όσο οι θαλάσσιοι ελέφαντες που το απαρτίζουν.»
«Έτσι, έτσι, η σωστή διοίκηση απαιτεί θυσίες», είπε ο Αρχηγός. «Χαίρομαι που ακούω πως όλα πάνε τόσο καλά». Προτού περάσει πολύς καιρός, όλοι έκτος από το Βασίλη είχαν φύγει με άλλα κοπάδια και ο Βασίλης αντιλήφθηκε ότι έφτασε η ώρα να πει στον Αρχηγό τι πραγματικά συμβαίνει. Τρομοκρατημένος, αλλά αποφασισμένος, σκαρφάλωσε στο μεγάλο βράχο, «Αρχηγέ», του είπε, «έχω άσχημα νέα. Όλο το υπόλοιπο κοπάδι σας εγκατέλειψε.»
Ο γέρο- ελέφαντας ήταν τόσο έκπληκτος που δεν μπορούσε ούτε να φωνάξει στο βοηθό του. «Με εγκατέλειψαν;» ψέλλισε, «Όλοι τους; Μα, γιατί; Πως έγινε αυτό;»
Ο Βασίλης δεν είχε το κουράγιο να του πει, και μόνο σήκωσε τους ώμους απογοητευμένος.
«Δεν το καταλαβαίνω», είπε ο Αρχηγός. «Και πάνω που όλα πήγαιναν τόσο καλά».
Ακολούθησέ με στα Social